Nectar 4.1 FLEX - Hoofdstuk 14 - Reageren oefentoetsen & antwoorden

In je hart zitten bevindt zich dwarsgestreept spierweefsel. Het spierweefsel in je hart werkt onwillekeurig. Je hebt er niks over te zeggen. Het hart zelf is een spier. Er zijn veel spieren in het lichaam. Denk bijvoorbeeld aan al je skeletspieren. Wanneer we inzoomen op een skeletspier zien we allereerst dat een spier is opgebouwd uit bundels spiervezels. Deze zijn weer opgebouwd uit spierfibrillen en deze zijn opgebouwd uit actine en myosine moleculen die voor het ontspannen en aanspannen van spieren zorgen. Wanneer deze moleculen in elkaar schuiven zal een spier korter worden.  Voor Holle Achter Bolle Onjuist, hiermee zie je in het donker nog redelijk goed. Juist, net zoals de staafjes.  Tijdens het fietsen, een duursport, traint Teske haar langzame spiervezels. Tijdens de krachttraining traint ze haar snelle spiervezels. De langzame spiervezels nemen toe in hoeveelheid Mb (myoglobine, het spiereiwit dat O2 kan binden), de doorbloeding, en het aantal mitochondriën. De snelle spiervezels maken extra actine- en myosine moleculen aan, waardoor ze in kracht en volume toenemen.  Het antwoord is C. Het is geen reflex dus de impuls volgt de ‘normale’ weg. Deze is via je zenuwen, naar het ruggenmerg en zo door naar je hersenen.  Dopamine is een neurotransmitter.Van een neurotransmitter moet er voldoende zijn om de drempelwaarde te overschrijden, zodat het wordt losgelaten in de synpasspleet.De losgelaten neurotransmitters binden zich daarna op de receptoren van de ontvangende cel, waarna een signaal wordt doorgegeven.Bij mensen die voldoende dopamine hebben is er genoeg om de drempelwaarde te overschrijden, en dus voelen deze mensen genot, stemming en motivatie.Wanneer iemand last heeft van een depressie, is de voorraad dopamine te laag om de drempelwaarde te overschrijden. Hierdoor wordt er geen dopamine aan de receptoren gebonden, waardoor er geen signaal wordt doorgegeven en iemand minder plezier ervaart.  Er is hier sprake van negatieve feedback. Door een prikkel, de verhoogde CO2 concentratie, wordt de ademhaling versneld. Hierdoor daalt de concentratie. De verhoging van CO2 wordt dus tegengegaan. Dit behoort tot het autonome zenuwstelsel. Je ademt de hele dag, meestal zonder daarover na te denken. Dit hoort dus bij het autonome zenuwstelsel.  Door de ophoping achter het netvlies is het netvlies gebobbeld. Het licht valt dan op andere zintuigcellen dan wanneer het een normale situatie zou zijn. Hierdoor wordt er in de hersenen een afwijkend beeld gevormd.Antwoord A. Om dichtbij te kunnen zien, ontspannen de lensbandjes zich en spant het straalvormige lichaam zich zodat de lens boller wordt. De kegeltjes zijn vooral verdwenen. Hij ziet niets in het centrum van zijn gezichtsveld, ofwel op zijn gele vlek. Hierin liggen alle zintuigcellen. Omdat er wel licht is, weet je dat de kegeltjes verdwenen zijn. Antwoord C, in de grote hersenen. Gebruik hiervoor kennis over het brein en Binas 88C. Je ziet dat hier o.a. het gebied ligt voor spraak (sociale aspect) en hier ligt de visuele schors (voor het herkennen van mensen bijvoorbeeld). Antwoord A, je ziet de hersengebieden oplichten waar op dat moment de signalen worden doorgegeven. Welke zenuwcellen, axonen of synapsen er op dat moment actief zijn is te gedetailleerd om waar te nemen. Daarnaast gaat dit proces zo ontzettend snel dat het lastig te zien is.Antwoord D, de sensorische cellen en schakelzenuwcellen. De sensorische zenuwcellen leiden de informatie vanuit het zintuig naar de hersenen. In de hersenen wordt deze informatie verwerkt door schakelzenuwcellen waardoor de proefpersonen weten wie er spreekt. Motorische zenuwcellen zijn niet nodig, want de proefpersonen hoeven niets te doen. Antwoord B. Gastrine wordt pas in de maag geproduceerd, terwijl speekselamylase al wordt gevormd als eten nog in de mond. Daardoor weet je dat het antwoord A of B moet zijn. Het parasympathische zenuwstelsel is de juiste, want dit is het autonome zenuwstelsel dat werkt in rust in plaats van activiteit. Antwoord B, de sensorische zenuwcellen nemen pijn waar en geven deze prikkel door aan de hersenen die het signaal pijn afgeven.Oxytocine.